Παρατηρώντας την Άριελ, τη μικρή γοργόνα, διαπιστώνει κανείς πως δεν έχει μητέρα, το ίδιο συμβαίνει και με την Πεντάμορφη στης οποίας την ταινία γνωρίζουμε μόνο τον πατέρα της. Αν παρατηρήσει κανείς καλύτερα μία-μία τις ταινίες του Disney συνειδητοποιεί ότι πολλοί ήρωες παρουσιάζονται «ορφανοί» ή χωρίς μητέρα.
Η εξήγηση έχει διττή αιτιολογία και μάλιστα πίσω από αυτή κρύβεται και μια θλιβερή ιστορία. Την απάντηση έδωσε ο Doh Hahn παραγωγός της ταινίας «Maleficent», σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό Glamour .
«Θεωρώ ότι υπάρχουν δύο λόγοι που παρατηρείται η συγκεκριμένη απουσία. Ο ένας λόγος είναι σίγουρα πρακτικός. Οι ταινίες διαρκούν 80 ή 90 λεπτά το πολύ, και η θεματική τους περιστρέφεται γύρω από την ενηλικίωση, παρουσιάζουν δηλαδή το πώς είναι να μεγαλώνει κανείς. Μιλούν για τη μέρα εκείνη της ζωής του ήρωα που ο ίδιος καλείται να αναλάβει την ευθύνη, να αποδειχτεί υπεύθυνος» αναφέρει ο Hahn.
Ο Σίμπα, συνεχίζει, «τρέχει μακριά από το σπίτι του αλλά πρέπει να επιστρέψει. Εν συντομία, είναι πολύ πιο γρήγορο να παρουσιάζεις χαρακτήρες που ενηλικιώνονται παραλείποντας τους γονείς τους. Η μητέρα του Μπάμπι σκοτώνεται έτσι εκείνος αναγκάζεται να μεγαλώσει. Η πεντάμορφη έχει μόνο τον πατέρα της , αλλά όταν εκείνος χάνεται αυτή είναι υποχρεωμένη να αναλάβει δράση. Πρόκειται στην ουσία για εξοικονόμηση ιστορίας» είναι η πρώτη και βασική αιτία σύμφωνα με τον παραγωγό.
Ο ίδιος όμως δίνει και μια διαφορετική εκδοχή, λίγο πιο φροϋδική και σίγουρα πιο θλιβερή. Όπως εξηγεί «ο Walt Disney, στις αρχές της δεκαετίας του ‘40, μένοντας ήδη στο δικό του σπίτι, θέλησε να αγοράσει ένα ως δώρο στους γονείς του. «Όσο το ετοίμαζε , έφερε τα παιδιά από το στούντιο για να εγκαταστήσουν τον φούρνο, όμως ο φούρνος είχε διαρροή. Το επόμενο πρωί που η οικιακή βοηθός έφτασε στο σπίτι βρήκε τους γονείς τους λιπόθυμους στο πάτωμα και τους έσυρε έξω από το σπίτι.
Όταν μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, ο πατέρας νοσηλεύτηκε για αρκετές μέρες μέχρι να ιανθεί αλλά η μητέρα του πέθανε» συμπληρώνει ο Hahn που έχει δουλέψει, επίσης, και στην κλασσική ταινία της Disney.
«Έκτοτε ποτέ πια δε μιλούσε για τους γονείς του ούτε για το συγκεκριμένο περιστατικό .Ήταν τόσο επιτυχημένος την εποχή εκείνη που σχεδόν παρακαλούσε τους γονείς του, αφήστε με να σας αγοράσω ένα σπίτι αλλά δε γνωριζε ότι θα ήταν μοιραίο. Είναι το όνειρο κάθε παιδιού να καταφέρει να αγοράσει ένα σπίτι στους γονείς του. Παρόλο που ο ίδιος δεν έφερε καμία ευθύνη – ήταν αδύνατο να γνωρίζει ότι οι εργάτες δεν ήξεραν τι έκαναν. Η ιδέα ότι είχε συμβάλλει στο θάνατο της μητέρας του ήταν άκρως τραγική. Αν και η ιστορία δεν είναι μυστική, τουλάχιστον στα συγγενικά μέλη της οικογένειας, είναι σίγουρα μια τραγωδία για την οποία δυσκολεύεσαι να μιλήσεις. Απλά γνωρίζοντάς την κανείς, ίσως κατανοεί καλύτερα κάποιες υποσυνείδητες μάλλον επιλογές του».
Αν και η εξήγηση που δίνει ο Hahn είναι αρκετά λογική, πολλοί είναι εκείνοι που έχουν αναρωτηθεί εάν υπάρχει κάποιος άλλος κρυμμένος λόγος πίσω από την απουσία των μαμάδων στις ταινίες. Το περασμένο Ιούνιο η Sarah Boxer έγραψε στην ιστοσελίδα Atlantic:
«Είναι ο ασυνείδητος σκοπός αυτών των ταινιών που δεν συμπεριλαμβάνουν της μαμάδες να καλύψουν την πραγματικότητα; Είναι για να ενθαρρύνουν τους άντρες να είναι πιο μητρικοί; Υπονοεί ότι οι μπαμπάδες θα ήταν καλύτεροι από τις μητέρες αν είχαν την ευκαιρία; Ή πρόκειται για μία κακή περίπτωση αυτού που έχει αναφέρει η ψυχαναλύτρια Melanie Klein ως «φθόνος της μήτρας», που περιγράφει τις- χωρίς έλεγχο- άπληστες και καταστροφικές φαντασιώσεις και ένστικτα ενός νηπίου απέναντι στο στήθος της μητέρας του».
